عملکرد چشمگیر مک‌ لارن باعث شده است که پیاستری و نوریس در این فصل هفت مقام اول تا دوم (۱-۲ Finishes) را کسب کنند و به سرعت به سمت رکورد تمام دوران در این حیطه پیش بروند. اگرچه آنها در حال حاضر به این رکورد دست نیافته‌اند اما این دو نفر امسال فقط به شش مقام اول تا دوم دیگر نیاز دارند تا به این مهم دست یابند. در این نوشتار به بهانه رقابت جذاب بین پیاستری و نوریس در این فصل، به شدیدترین رقابت‌های درون تیمی می‌پردازیم که در طول یک فصل فقط در اختیار یک تیم بوده است.

به گزارش آخرین خودرو، تیم مک‌لارن (McLaren) بدون شک بر فصل فرمول یک ۲۰۲۵ تسلط دارد، به طوری که اسکار پیاستری و لاندو نوریس (Oscar Piastri and Lando Norris) در مجموع ۱۱ مسابقه از ۱۴ مسابقه را برده‌اند. امسال تنها یک مسابقه بوده که رانندگان مک‌لارن در آن حضور نداشته است، گرندپری کانادا ۲۰۲۵؛ پیاستری در دورهای ابتدایی برای کسب مقام سوم به راننده تیم مرسدس، کیمی آنتونلی (Kimi Antonelli)، باخت و نتوانست جایگاه خود را پس بگیرد. در دور ۶۷ از ۷۰، فاجعه‌ برای نوریس رخ داد؛ زمانی که او در تلاش برای سبقت گرفتن از هم‌ تیمی‌ اش بود، به پشت ماشین برخورد کرد و از مسابقه خارج شد.

شاید جای تعجب نباشد که رقابت آیرتون سنا (Ayrton Senna) و آلن پروست (Alain Prost) در تیم مک‌لارن در سال ۱۹۸۸، با ۱۰ پیروزی ۱-۲ در طول ۱۶ مسابقه، جایگاه سوم را در بین رکوردهای بیشترین پیروزی‌ ۱-۲ در یک فصل در اختیار دارند. سال ۱۹۸۸ تحت سلطه این دو نفر بود، سنا به تنهایی نیمی از مسابقات را برد و پروست هفت پیروزی دیگر کسب کرد. گرهارد برگر (Gerhard Berger) تنها راننده غیر مک‌لارنی بود که در آن سال در یک مسابقه پیروز شد و تنها چند هفته پس از مرگ انزو فراری، بنیانگذار تیم، در مونزا برای فراری پیروزی به دست آورد. جای تعجب نیست که سنا عنوان قهرمانی رانندگان را از آن خود کرد و پروست تنها سه امتیاز با هم‌تیمی خود اختلاف داشت.

این دو نفر به خاطر رقابت شدیدشان شناخته می‌شدند که در طول دو سال حضورشان در مک‌لارن به عنوان هم‌تیمی به اوج خود رسید. با این حال، تسلط آنها بی‌نظیر بود و در مجموع هفت پیروزی از نه قهرمانی بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۳ را به خود اختصاص دادند.

یکی دیگر از رقابت‌های جذاب فرمول یک با بیشترین پیروزی‌ ۱-۲ برای یک تیم، برای تیم مرسدس است. لوئیس همیلتون و نیکو روزبرگ (Lewis Hamilton and Nico Rosberg) در فصل‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ تسلط کامل بر F1 داشتند. در سال ۲۰۱۴، همیلتون از ۱۹ مسابقه، ۱۱ برد کسب کرد در حالی که روزبرگ پنج برد کسب کرد. دقیقا مشابه فصل ۱۹۸۸، تنها یک راننده دیگر موفق به کسب پیروزی در مسابقه شد و دنیل ریکاردو (Daniel Ricciardo) در سه مسابقه باقی‌مانده نفر اول شد.

این دو راننده مرسدس همچنین رکورد بیشترین تعداد بردهای ۱-۲ در یک فصل را در اختیار دارند و در سال ۲۰۱۵ روی هم رفته ۱۲ برد کسب کردند. باز هم، همیلتون با ۱۰ برد در مقایسه با ۶ برد روزبرگ، بیشترین برد را کسب کرد و این دشمنی تلخ با شدت بیشتری شروع به آشکار شدن کرد. این درگیری‌ها در گرندپری ایالات متحده ۲۰۱۵ به یک مسابقه دراماتیک تبدیل شد که در اتاق استراحت به اوج خود رسید. پس از کسب سومین قهرمانی تیمی، همیلتون کلاه جایگاه دوم را به سمت هم‌تیمی خود پرتاب کرد که سپس روزبرگ با عصبانیت آن را به سمت راننده بریتانیایی پرتاب کرد!